Zbigniew Sikora

ola

"Można zobaczyć go w rolach: Księgarza Abrama w "Skrzypku na dachu", Pana Philipsa w „Ani z Zielonego Wzgórza”, Ralpha w „Kiss me Kate” i Dyrektora cyrku w „Foczce Akrobatce”. Występuje również w spektaklach: "Piękna i Bestia", „Dracula”, „Footloose”, „Fame” i „Francesco”. "

wydaje mi się, że gra też teraz dyrektora w Footloose Smile

Bardzo lubię tego Pana w skrzypku! Very Happy

zawsze mi się mylił z panem Fogielem.. ale juz nauczyłam się rozróżniać Very Happy

Draco Maleficium

Tak, w "Skrzypku" bardzo go lubię. Przyjemnie się na niego patrzy. W PiBie Kolumny pozostają trochę w cieniu, nie ukrywam też, że we Franku podoba mi się najmniej spośród Kardynałów - ale za to w "Klatce wariatek" bardzo na plus Very Happy

brutus

Skrzypek na Dachu pozwolił mi odkryć tego artystę dokładniej i poznać bliżej, bo zawsze widziałem w mniej wyrazistych rolach. Po prostu uwielbiam dialog z Jentą odnośnie "partii" dla jego syna Wink

"Rachel?! Przecież ona nic nie widzi. Jest prawie ślepa!" miły akcent na początek spektaklu, zawsze genialnie bawi widza Wink

Draco Maleficium

Pan Sikora jest fantastyczny w "Fame"! Niby mała rólka, ale świetnie poprowadzony wątek poboczny, no i bardzo smutny - w finale I aktu, kiedy z garnituru robi sobie kurtkę do owinięcia się nią i snuje się ponuro wśród uliczników, zrobił na mnie ogromne wrażenie. Niby coś małego, ale trafiło mi do serca.

Ale za najlepszy jego moment i tak uważam wejście w Majferce w "Jeden szczęścia łut," kiedy wyskakuje w nocnej koszuli i wrzeszczy "Cichooo taaaaaaaam! Mordy w kubeł, do cholery!" - robi to tak komicznie, że za samo to wejście można go uwielbiać.

Kuncyfuna · Wysłany: Pon 18:33, 01 Mar 2010 Temat postu:

Szczerze mówiąc trochę się obawiałam Rzeckiego w wykonaniu pana Sikory, ale spodobał mi się już od pierwszych scen. Ładnie odstawał od reszty, doskonale wpasował się w tę rolę, a tekst o marionetkach powiedział naprawdę cudownie i wzruszająco (i wcale nie uważam, że zabrzmiało jak przemówienia na apelach!). Bardzo udana kreacja.

Draco Maleficium · Wysłany: Pon 18:37, 01 Mar 2010 Temat postu:

Ja też skojarzenia z apelami nie miałam, wręcz przeciwnie, jego Rzecki zrobił na mnie bardzo dobre wrażenie i w końcowej scenie z tekstem o marionetkach byłam wzruszona. Sympatyczny, budzący współczucie i żal domorosły filozof, pełen ideałów, który ze smutkiem obserwuje, jak te ideały są po kolei niszczone.

brutus · Wysłany: Pon 18:55, 01 Mar 2010 Temat postu:

Też mi się podoba Rzecki Sikory. Jest taki zwyczajny, mądry, ludzki, starszy człowiek, który w byciu nieco samotnym dzieli się troskami. Jak dla mnie kreacja Pana Sikory jest świetnym odróżnieniem od reszty lalkowych postaci.
Podoba mi się sposób w jakim mówi, taki spokojny, wyważony. Przyjemnie Smile

Mateuo · Wysłany: Pon 19:11, 01 Mar 2010 Temat postu:

Mnie porównanie do szkolnego apelu nieco zszokowało. Byłem bardzo wzruszony przy jego monologu. Niesamowity aktorsko w roli Rzeckiego.

Findurka · Wysłany: Pon 22:38, 01 Mar 2010 Temat postu:

Chyba się nie zrozumiałyśmy, Kuncyfunko, nie chodził mi o przemówienia na apelach, tylko o uduchowioną recytowaną "część artystyczną", która zwykle za tło miała różne rzewne melodie, a przynajmniej tak to wyglądało u mnie na wsi. Razz

Mateuo, czy wiersz recytowany przez kolegę czy koleżankę na apelu nie ma prawa nikogo wzruszyć, że tak Cię to porównanie zszokowało?
Ogólnie rzecz biorąc pan Sikora jako Rzecki bardzo mi się podobał. Oszczędność środków i ten spokój, o którym pisze Brutus świetnie kontrastował z przerysowaną resztą marionetkowych postaci... a i on okazał się marionetką. Urzekło mnie szczególnie jego niezrozumienie wobec Wokulskiego w piosence o portmonetkach i końcowy dialog z Magazynierem/Biesem.

Mateuo · Wysłany: Pon 23:01, 01 Mar 2010 Temat postu:

napisałaś o arcynudnych akademiach...