Ocena ogólna

Weronika

Daję 9 pkt, bo spektakl jest nieco za długi. Przynajmniej parę scen mogłoby być mówionych,jak w operetce. Tematyka na czasie, Kościół jest wszechobecny, ale fasadowo, jesteśmy katolikami na pokaz, od wielkiego dzwonu, np. gdy przybywa papież. Na co dzień mamy kłopoty z dziesięciorgiem przykazań, ciągle mamy mało różnych materialnych dóbr, patrzymy krzywym okiem na bliźniego, chętniej pomożemy pijakowi niż osobie molestowanej w rodzinie(bo to nie nasza sprawa i rodzina) Francesco pokazuje, że można kochać Boga bez tych przedmiotów. Nasza wiara przeżywa kryzys, może to wina niektórych przywódców Kościoła, którzy nie są wolni od grzechu pychy, może nasza wina, że w pośpiechu gubimy istotę wiary. Francesco pokazuje, że zawsze jest czas, by coś zmienić w swoim życiu, by się zastanowić, pomyśleć, zwolnić tempo. Może w tym tkwi siła powodzenia spektaklu? Pokazuje naszą niedoskonałość, czasem obłudę. A gdzieś tam w głębi duszy czujemy, że potrzebujemy Boga. Ze sami się od niego oddalamy, lub bierzemy z wiary tylko to, co nam pasuje, resztę beztrosko odrzucamy. Piękna muzyka na pewno sprzyja refleksjom. Nie jest to musical lekki, łatwy i przyjemny, bo jednak każe nam myśleć. Wzrusza,a to ważne. I przybliża nietuzinkową, autentyczną popstać .

juger

Ja dałem 7. Nie wiem ale może dlatego, że jako pierwszego widziałem p. Dziedzica, ktory aktorsko mstrasznie mi sie nie podobal, a dopiero pozniej p. Kocurka. Jakos tak wyszlo. Ale nie o tym nie o tym. Generalnie byly momenty w ktorych sie nudzilem i wiercilem w foteliku xD Spektakl swietny bylem na nim z 4 razy, ale moznaby go dopracowac Wink

polajda

ja daje 7 ;p strasznie podoba mi się wykonanie..piekne piosenki super wykonane Smile

ale było kilka scen, na ktorych sie nudzilam dlatego daje 7 ;p

Draco Maleficium

Buu, nikt nie lubi Dziedzicowego Francicha, jestem sama w swojej adoracji Wink

Matko, jakżem się za tym spektaklem stęskniła. Żeby tak już repertuar...! Pragnę, pragnę. W styczniu. Marzenie, ach. Spraw, spraw, by stał się cud. Ja chcę się zanurzyć w tym pięknie aż po czubek głowy...

Karina

Z obecnie granch spektakli zdecydowanie mój ukochany. Najsampierw zachwyciła mnie muzyka z płytki, później gdy zobaczyłam spektakl na żywo, tak mną wstrząsnął, że trzy dni dochodziłam do siebie (ostatni taki wstrząs przeżyłam na TW). To co najbardziej urzekło mnie w spektaklu to fakt, że na pierwszym planie jest czlowiek i jego idea, a nie przesadny przepych i inne głupoty zasłaniające sedno spektaklu Smile