Spekulacje obsadowe

lifaen

Byłam dzisiaj 2 raz na PiBie i muszę przyznać,że za pierwszym razem(w styczniu) mi się bardziej podobało.Ania Urbanowska podoba mi się o wiele bardziej jako Belle niż Karolina Trębacz,miałam dzisiaj wrażenie,że Karolina była strasznie sztuczna.Jacek Wester jako zegar jest zachwycający:D
Jako Lumiere'a zdecydowanie wolę Marka Richtera,jest fenomenalny w tej roli Smile

Miotełka Ewy Gregor jest urocza,niestety nie mam porównania z Kasią Kurdej,bo 2 razy miałam Ewę.
Co do Czajnikowej to naprawdę trudno mi powiedzieć.Po pierwszym PiBie myślałam,że Alicja Piotrowska jest nie do pobicia,jednak teraz mam wątpliwości,bo Dorota Kowalewska też mi się baaardzo podobała^^
Jeśli chodzi o Gaston-bez wątpienia wolę Więcka.Lefou Gregora jest śmieszny,a Deskiewicza uroczy.Obydwaj podobają mi się tak samo:)
Maurycy-po zobaczeniu Szyca w tej roli pomyślałam 'ok,jest ojciec..fajnie.'
A dziś,po zobaczeniu Perskiego stwierdzam,że ojciec Belle to jednak super postać Very Happy

więc...zdecydowanie bardziej porusza mnie Aleksy Perski Smile

edit: aa zapomniałam napisac o Bestii! :p
Miałam dziś Michalskiego i podobał mi się.Może nie jakoś super,ale było ok:) Wisłocki jakoś do mnie nie dociera Very Happy

philo

Nareszcie udało mi się obejrzeć PiB! Na dwóch spektaklach duża część obsady się powtórzyła, więc nie miałam wielu okazji do porównań. Jednak rolę Zegara, która na forum budzi niemałe emocje Wink

mogłam zobaczyć w obu wykonaniach. Na pierwszym spektaklu Zegarem był Łukasz Dziedzic i prawdę powiedziawszy nie przekonał mnie do swojej interpretacji zupełnie. Właściwie odniosłam wrażenie, że był po prostu sobą – uroczym, młodym człowiekiem ubranym w kostium Zegara. Owszem, jego kroczki, miny, uśmiechy, gesty, mogą się podobać, ale po pierwsze są bardzo mało „teatralne” – myślę że zauważalne najwyżej z pierwszych rzędów parteru, cała reszta widowni musi się obejść bez tych smaczków. Może lepiej by się sprawdził w zbliżeniach kamery, bo na scenie w dyskrecji jego gestów gubią się intencje. A po drugie – z jego zachowania zupełnie nie wynika, dlaczego Cogsworth został zamieniony akurat w Zegar. Brakuje mi w jego interpretacji nie tylko konsekwencji, ale w ogóle jakiejkolwiek refleksji i nad poszczególnymi scenami, i nad całą rolą.
Nie wiem, czy aż tak bardzo zachwyciłabym się Zegarem Westera, gdybym go widziała w pierwszej kolejności. Pewnie swoim zwyczajem doszukałabym się jakichś szczegółów do przedyskutowania. Ale na tle swojego poprzednika Jacek Wester zajaśniał pełnią kunsztu aktorskiego. Jego Zegar był przemyślany i dopracowany w najdrobniejszych szczegółach. Z całego jego zachowania już od pierwszej sceny, ba, od pierwszych słów wynikało, kim był, zanim został wraz z resztą służby zamieniony w sprzęt: gospodarzem domu, majordomusem trzymającym w ryzach całą służbę i pilnującym, by życie w zamku toczyło się według odgórnie narzuconych zasad. Tu nie ma miejsca na radosne bieganie po korytarzach, jego podreptywanie wynika raczej z wiecznego zaaferowania i przejęcia. Przekonany o tym, że jest nieomylny i niezastąpiony, wiernopoddańczo realizujący zarządzenia swego pana – kimże miałby być, jak nie sztywnym, akuratnym zegarem? Wszak wszystkie sprzęty obdarzone są cechami charakteru i słabostkami ze swego „ludzkiego” życia. Zegar Dziedzica musiał być kiedyś bardzo miernym majordomusem, takim jeszcze nieopierzonym, nie znającym swoich obowiązków i nie przejmującym się nimi za bardzo. Właściwie nie wiadomo, dlaczego ten wesoły chłopak został zamieniony akurat w zegar. Co innego Wester - z całym przekonaniem wierzę w zapewnienie Świecznika w „Human again”, że na luz ze strony Zegara nie ma co liczyć. A przy tym Wester potrafi wydobyć z tej postaci cały komizm – gestami, interpretacją, modulacją głosu. O dwuznacznych gestach i podtekstach już nawet nie wspomnę. W tej interpretacji jest to bogata w znaczenia, prawdziwa psychologicznie, złożona postać.
I, Draco, może z Twojego miejsca nie było to specjalnie widoczne, ale w niedzielę podczas piosenki śpiewanej przez Panią Czajnikową Zegar ze Świecznikiem również tańczyli. I to jak! Co się tam działo w kąciku za schodkami! Walc w objęciach, obroty, przegięcia… Zegar zerkał co jakiś czas, czy Bella z Bestią ciągle jeszcze tańczą i wracając do Świecznika z dobrą nowiną wzbudzał kolejne wybuchy radości. Inne sceny również zostały pięknie wypunktowane i zagrane przez Westera: oprowadzanie Belli po zamku i ukrywanie obecności Bestii, lęk przed przekazaniem Panu odmowy Belli, próby zachowania porządku w Zamku i okiełznania samowoli reszty służby („Żadnej herbaty! (na stronie: będzie tu siedział całą noc!) Żadnej herbaty!”), stopniowe niechętne ustępstwa w sprawie kolacji dla Bell i jego skwitowanie efektów tych ustępstw, pełne przygany dla samego siebie, że pozwolił na taką niesubordynację wobec Pana. Wypowiedziane na jednym oddechu „dobrazabawaudaneshowachjakpóźnoidziemyspać” brzmi zupełnie jak „to było wszystko, na co mogłem pozwolić, a teraz udawajmy, że to się w ogóle nie zdarzyło” Very Happy

Właściwie każda scena z jego udziałem była jasna, czytelna, bez zarzutu aktorsko.
W wielu zawodach wiedza przechodzi przekazywana z mistrza na ucznia. W PiB Cogsworth-Dziedzic zapewne musi jeszcze się długo uczyć, jak być idealnym majordomusem. Najlepiej od Cogswortha-Westera. Obawiam się, że podobnie jest ze sztuką aktorską.
Pewnie to jest trochę i tak, że każdy musi mieć swojego Zegara do kochania. Ja pozwolę sobie zaliczyć się raczej do tej części publiczności, która od kreacji aktorskiej oczekuje trochę więcej, niż tylko uroków młodości.
Dla mnie Cogsworthem jest Wester. Dzięki jego Zegarowi, Bestii Wisłockiego i Belle Urbanowskiej (której nie miałam okazji porównać ze zmienniczką, ale i tak byłam usatysfakcjonowana) spektakl jest wielowymiarowy, niejednoznaczny i z bajeczki dla dzieci staje się także spektaklem dla trochę dojrzalszych widzów.

Kuncyfuna

Mimo tego, że wielbię Dziadkowego Zegara, to muszę się zgodzić, że u Łukasza w ogóle nie widać stereotypowego majrdomusa, który jest sztywny, bez poczucia humoru i całkowicie posłuszny swojemu panu. Za to u Westera rzeczywiście to wszystko wręcz samo rzuca się w oczy.. I muszę się zgodzić, że taka interpretacja jest bardziej "poprawna" jeśli chodzi o tę postać, która z założenia powinna być drętwa, na pozór wredna i "bez serca" (początkowo oczywiście).
Łukasz Zegara wygląda bardziej na takiego, który po prostu nie chce się narażać i o chce odzyskać swoją ludzką postać, nawet kosztem wszystkich wokół. Czyli trochę taki samolub i egoista (o czym świdczy bezczelny zaciesz w dramatycznej scenie pierwszego przyjścia Belle do zamku). I to właśnie Łukasz mnie przekonuje bardziej. Wygląda na to, że mam słabość do śmiesznie dreptających panów z takimi, a nie innymi skłonnościami..

margo

Cóż, wolę się nie wdawać w dyskusje na temat warsztatu czy przemyślenia roli, bo na tym się po prostu nie znam kompletnie. Nie twierdzę, że Łukasz Dziedzic nie jest dobrym aktorem, zresztą nawet nie miałam za bardzo okazji go podziwiać, ale jako Zegar wydawał mi się mało charakterystyczny, żarty w wykonaniu Westera bardziej przypadły mi do gustu, a wielu szczególików (miny, gesty) zwyczajnie nie zauważyłam, jak np. desperacji, o której piszesz. Za to podobało mi się właśnie, że Zegar Westera, mimo iż też starał się, żeby Belle czuła się jak najlepiej i odwróciła zaklęcie, to i tak uważał za swój obowiązek pilnowanie porządku w domu, przez co był bardziej specyficzny. Poza tym naprawdę nie widzę potrzeby robienia z Cogswortha „dreptającego pana z takimi, a nie innymi skłonnościami”, bo to ani nie wynika z postaci, ani do niej nawet moim zdaniem nie pasuje. Zresztą szczerze powiedziawszy nie zauważyłam, że Zegar Dziedzica miał być gejem, wydawał mi się po prostu niezrównoważony emocjonalnie Wink

Mam nadzieję, że nie oberwę za wtrącanie się Smile

Kuncyfuna

Zegar Łukasza mało charakterystyczny? :O W takim razie wygląda na to, że rzeczywiście w przypadku moim i Draco jest to już poważne schorzenie. Nie wiem, mi zawsze Łukasz kradnie wszystkie sceny z jego udziałem (tylko jeśli chodzi o PiBa, bo w innych spektaklach tak nie jest) i jak dla mnie jest bardzo charakterystyczny. Zresztą w pierwszej kolejności widziałam Westera i nie przykłuwał mojej uwagi aż tak bardzo. Może to kwestia tego, że Łukasz jest śmieszniejszy w swoich gestach, czy właśnie sposobie chodzenia. To tak samo jak np. zawsze obserwuję w zespole Więcka (kiedy nie gastonuje), bo wiem że jest duża szansa, że zrobi coś śmiesznego. W przypadku Dziadka-Zegara jest podobnie, też patrzę na niego, bo często robi rzeczy, które mnie osobiście śmieszą. I wcale nie przeszkadza mi to, że nie zachowuje się jak majordomus.
A jeśli chodzi o kwestię orientacji, to moim zdaniem Zegar równie dobrze może być gejem, jak i nim nie być. To akurat nie jest jasno powiedziane, tak jak np. to, że Zegar jest majordomusem. Także akurat w tej kwestii nie spierałabym się, czy powinien być czy nie. Kwestia interpetacji, ot i co.

margo

Hm, mnie się wydaje, że to, iż Cogsworth był zasadniczym majordomusem jest bardzo ważne, bo w końcu to właśnie profesja i charakter wszystkich postaci decydowała o tym, kim się stali (pokojówka miotełką, ochmistrzyni czajnikiem itd.), a Zegar sam podkreślał, że jest gospodarzem domu. Dziedzic moim zdaniem trochę za mało to uwydatnił i o to mi chodziło z tą charakterystycznością Smile

Zgadzam się co do orientacji, zależy od interpretacji i pomysłu, ale sama napisałaś, że to dreptanie etc. Łukasza jest dosyć jednoznaczne. Mnie to akurat troszkę przeszkadzało, zwłaszcza, że było zbyt mocno zaakcentowane w moim odczuciu, choć nawet nie powiązałam tego z byciem czy niebyciem gejem, tylko znerwicowaniem Wink

Jak kto się zachowuje w zespole nie mam pojęcia (choć akurat na przefajne miny Dziedzica-Korkociąga zwróciłam uwagę), bo nie wiedziałam na czym mam zawiesić oko i starałam się jak najbardziej ogarnąć ogół sytuacji, przez co straciłam trochę smaczków, ale następnym razem przyjrzę się Więckowi, i Dziedzicowi, i w ogóle wszystkim Very Happy

Draco Maleficium

No to teraz ja dorzucę swoje trzy grosze - i wiem, że już trochę czasu upłynęło, ale pomiędzy powrotem z USA a dzisiejszym dniem miałam raczej o czym myśleć i chęć wykłócania się w obronie mojego Zegara Jedynego zeszła nieco na dalszy plan Wink

Ale już teraz mogę się kłó... dyskutować, znaczy się - bo Kunc nie powiedziała tego, co mi chodzi po głowie.

I... Philo, Margo, wy niedobre, specjalnie czekałyście z napisaniem tego wszystkiego, aż będę daleko po drugiej stronie Atlantyku! Twisted Evil

Zaskoczyło mnie to, co pisałyście o niekonsekwencji i braku przemyślenia roli ze strony Łukasza. Do tej pory wydawało mi się, że owszem, podobać się nie musi, "de gustibus non est disputandum" i tak dalej, ale w samej w sobie kreacji Cogswortha nie widziałam niczego, do czego można by się przyczepić pod względem warsztatu Smile

Nie wiem, ile jest w Zegarze Dziadka samego Dziadka, bo nie znam go osobiście i nie czuję się na siłach do takich porównań, ale mi osobiście jego oryginalne podejście do tej postaci bardzo przypadło do gustu właśnie dlatego, że jest świeży, inny, niż panowie Zegarowie, których do tej pory widziałam, jednocześnie pozostając w zgodzie z duchem przedstawienia i jego specyfiką. Jak dla mnie, niewiele jest w nim z "uroczego, miłego chłopaka" - bardziej skłaniam się ku określeniu Margo z "niestabilnością psychiczną," bo owszem, coś tam takiego w tym Zegarze jest - podobnie, jak egoizm i permanentna nerwica. Nie miałam absolutnie żadnych wątpliwości, dlaczego ten pan został zamieniony akurat w Zegar - nerwowy, wiecznie nakręcony, może nie tak dystyngowany i dumny, jak Wester, ale jak najbardziej starający się zachować jak najwięcej kontroli w nieuporządkowanym świecie i obawiający się wiecznie o swoją pozycję, która wcale nie jest ugruntowana i wiecznie podkopywana. Jak dla mnie przemiana akurat w czasomierz jest tu jak najbardziej uzasadniona właśnie poprzez tę wieczną nerwowość, nieco może graniczącą z paranoją. To prawda, Łukasz nie jest modelowym majordomusem, ale widać po nim, że stara się, jak może, że jest dumny ze swojej pozycji i próbuje utrzymać ją za wszelką cenę, pomimo tego, że pozostali jego koledzy służący niewiele sobie robią z jego autorytetu i słuchają go raczej z pewnej ostrożnej sympatii i żeby się od nich odczepił. Takie podejście wydaje mi się bardzo... urocze, zresztą Dziedzic pozostaje przy nim przez cały spektakl, jednocześnie trochę wzbogacając i dodając to tu, to tam (co nie zmienia jednak całościowej wymowy postaci) i nie wiem, czy można tu mówić o braku konsekwencji - albo po prostu zwracamy uwagę na kompletnie różne rzeczy Smile

Jest tu też pewna bezradność i próbowanie zamaskowania jej zasadniczością - to wszystko składa się właśnie na tę niepewność własnej pozycji i neurotyczne rozdarcie pomiędzy potrzebą bycia lubianym a szanowanym. Zegar-Dziedzic ma najwyraźniej problemy towarzyskie i nie jest mu z tym dobrze, w paru scenach zresztą daje temu wyraz i daje się ponieść ogólnemu entuzjazmowi, zawieszając chwilowo swoją pozycję autorytetu, za co potem próbuje nadrobić; w przeciwieństwie do Zegara-Westera, który ma to, czy go lubią, czy nie, w głębokim poważaniu i skupia się w całości na prowadzeniu zamku i utrzymywaniu go w jako takim porządku. Mi się to podoba głównie przez to, że jest to coś innego, próba stworzenia tej postaci poza obowiązującymi ramami (zresztą oryginalność i indywidualność w kreacji ról jest tym, za co głównie cenię Łukasza), poza tym, co wszyscy znają i lubią. A że przy tym jest tak zabawny i rozbrajająco uroczy, to moim zdaniem tylko lepiej i jestem zaskoczona, że tych wszystkich smaczków nie widać tak dobrze, jak mi się zdawało, że je widać ^^

ola

o matkoooo. nie wiedziałam ze da się aż tyle napisać o zegarze Very Happy

D
ja uważam ze jesli chodzi o Zegara-Dziedzica.. widziałam go akurat tylko raz... strasznie ciezko bylo sie przyzwyczaic do braku Jacka Westera... no ale lukasz sprawdza sie aktorsko... pokusze sie nawet ze to chyba jedyna jego tak udana rola z tego co gra obecnie Very Happy

byl taki jaki zegar powinnien byc...i wtedy hmm chyba w marcu nie bylo sie do czego przyczepic.

Kuncyfuna

Jeśli chodzi o Bestię, to mi jednak skradł serce Michalski. Fakt, gra po bajkowemu, ale mnie to ujmuje. Np scena, kiedy Bestia stoi w tej swojej wieży i mówi "Zachowywać się jak gentleman". Sebastian mówi to z lekką kpiną i ironią, za to Michalski mówi to w sposób szarmancki. Widać że tak naprawdę jego postępowanie jemu samemu nie do końca pasuje i gdzieś tam w głebi sam również chce się zmienić. W zasadzie ogólnie w kreacji Sebastiana jest więcej "wredoty" - Baduszek jest bardziej cieplutki (chociaż jak huknie, to Bestia jak się patrzy.. Zresztą również Huczenie Michalskie preferuję dużo bardziej niż Huczenie Wisłockie) i właśnie to ukryte pod grubym futrem ciepełko mnie urzeka. Inna sprawa to fakt, że po Michalskim bardziej widać jak oddziaływuje na niego Belle. Od razu widać, że ma na niego spory wpływ, i że pokazuje mu niektóre rzeczy z innej strony, a on - dzięki niej - zaczyna też to dostrzegać. Po Sebastianie tego nie widać i u niego troszkę mi tego brakuje. W zasadzie u niego miałam momentami wątpliwości, czy on naprawdę tak kocha Piękną.. Nie pokazywał tego tak wyraziście jak Baduszek i momentami wydaje się być trochę obojętny.
Jeśli chodzi o wokal, to Michalski bez dwóch zdań. Uwielbiam jego głos i niestety nic na to nie poradzę.. Zresztą wcale nie chcę. Sebastian też śpiewa bardzo dobrze, ale jednak nie rusza mnie aż tak bardzo. Poza tym Baduszek przez to słynne przejście w "If I can't love her" sprawia, że ten utwór brzmi efektowniej.. I w sumie teraz uważam, że wersje normalne (bez zmiany rejestru) są nudnawe.. że już nie wspomnę o sławtenym dwudziestosekundowym "...yyyyyyyyyyyyyyyć" Wink

Jeśli chodzi o Gastona, to nie wiem którego wolę. Żabek jest naturalniejszy, ale z kolei trochę mniej go widać. Z kolei Więcka widać bardzo dobrze, ale jest sztuczniejszy i przerysowany.. Z drugiej strony cały PiB jest bardzo przerysowany, więc niby nie powinno to aż tak przeszkadzać... Jeśli chodzi o aktorstwo to nie wiem.. Dawno nie widziałam Więcka i musiałabym zobaczyć chyba obu panów zaraz po sobie, żeby się zdecydować. Wokalnie odrobinę wolę Więcka.

Mateuo

Zazdroszczę wam. Ja trzy razy miałem identyczną obsadę. Premierową.