Miejsca warte zobaczenia

Kuncyfuna

Jeśli byliście w niesamowitych miejscach, ktore waszym zdaniem warto zobaczyć, to dzielcie się Smile

[link widoczny dla zalogowanych]

Wprawdzie poza Krzywym Domkiem nigdzie nie byłam, ale reszta robi niesamowite wrażenie. Szczególnie biblioteka.. Achhh.. cud!

A tak od siebie, to bardzo polecam Akropol. Niesamowite miejsce, oj tak. Szczególnie, jak ktoś ma fioła na punkcie Grecji Smile

Tylko niestety tłumy są takie, że cała magia tego miejsca gdzieś ulatuje.
Kolejne miejsce które uwielbiam to Wiedeń. To jest chyba najpiękniejsze miasto w jakim do tej pory udało mi się być. Coś niesamowitego. Uwielbiam Katedrę Św. Szczepana. Straszliwie mi się podoba. Wewnątrz może nie ma tam nic specjalnego, ale z zewnętrznej strony jest cudowna! Niestety do tej pory przy obu moich wizytach w Wiedniu, Katedra była zastawiona rusztowaniami Sad

Mateuo

Z tego linku co podałaś moim zdaniem sopocki Krzywy Domek wygląda najbardziej blado...

Wstyd się przyznać, ale Polski nie zwiedziłem prawie w ogóle. Bardzo mile wspominam zwiedzenie Biskupina. Ach... Biskupin i Zamek w Malborku. *_* Za to zagranicą absolutnie oczarowało mnie San Marino! Te kolory, widoki... CUDO!

Kuncyfuna

Krzywy Domek jest świetny, tylko to pewnie kwestia przyzwyczajenia po części. Ale moim zdaniem na zaszczytne I msce nie zasługuje Smile

Kolejne miejsce, które straszliwie mi się podobało to Bornholm. Cudowna wysepka! Widoki przepiękne, do tego ciaśniutkie uliczki, w których autobus się prawie-ledwo mieści i malutkie domki z nisko "zawieszonymi" oknami. Cudo!
Jak już mówię o "małych miejscach" to polecam także Zlotą Uliczkę w Pradze i jedną z uliczek w Gdańsku. Nigdy nie pamiętam jak się nazywa, ale taka cudowna, ciaśniutka.. Kocham takie miejsca!

Draco Maleficium

To żeś Adminko wyjechała z tematem-rzeką Very Happy

Czuję, że będę się tu rozpisywać. Ale na razie zacznę krótko, bo... bo tak.

Paryż - jestem zakochana w tym mieście. Ma niepowtarzalną atmosferę, którą czuję do tej pory, po tylu latach, i ciągle chcę tam wrócić. Niesamowite. Wieża Eiffela, wzgórze Montmarte, Pola Elizejskie, te wszystkie czarowne uliczki, gdzie słychać muzykę akordeonu... Magia, magia po prostu.

Londyn - kolejne miejsce, które skradło mi serce. Jedno z niewielu miejsc, gdzie naprawdę czułam się, jakbym była na swoim miejscu. To nic, że brudny, głośny, z różnymi zapachami; jest tak cudownie secyficzny i niepowtarzalny, że nie da się go porównać z niczym innym. Kocham.

Stonehenge i hrabstwo Wiltshire ogólnie - miałam wrażenie, że lada chwila wynurzy mi się zza zakrętu rodzina Malfoyów. Cudowne, piękne, magię można smakować w powietrzu. Zresztą całą Wielką Brytanią jestem do tej pory zachwycona.

Austria - z Wiednia niestety niewiele pamiętam, ale tym, co pamiętam, jestem zachwycona. No i Alpy - ach! To były cudowne wycieczki.

Praga - kolejna stolica, której magia nie pozwala o sobie zapomnieć.

Chorwacja - właściwie każdy zakątek nad morzem wart jest polecenia. Przepiękna kraina, przyjaźni ludzie, właściwie gdyby wyobrazić sobie Raj, wyglądałby bardzo podobnie.

Na razie tyle, ciąg dalszy nastąpi Wink

Vi ^^

Co do ciekawych budowli, to nikt nie wspomniał o domku postawionym ,, góry nogami’’ w Szymbarku (taka mała dziura w pomorskim, niedaleko Wieżycy- co to, to chyba wszyscy wiedzą ^^) [link widoczny dla zalogowanych] Oczywiście całe umeblowanie jest postawione ,,do góry nogami’’ i na dłuższą metę nie idzie tam wytrzymać.

Kuncyfuna

Findurka

Bardziej lokalnie, powiedzmy.... Ulica Bydgoska w Toruniu, czyli XIX wieczne domy i brukowana droga z alejką kasztanów. Przechodziłam tamtędy prawie codziennie wieczorem przez ostatni rok, i to chyba miejsce za którym najbardziej mi się teskni, tam jakby zawsze była gwiazdka lub dzień dziecka ^^. Znalazłam nawet odpowiednik w Gdańsku: ulice Matejki, Sobótki i Sienkiewicza w pobliżu kościoła garnizonowego na Wrzeszczu. Prawie tak samo, tylko uliczka węższa. Zwiedzać koniecznie jesiennozimowym wieczorem, najlepiej przy księzycu, w ciepłym płaszczu, absolutnie bez pośpiechu i z cukierkami cherry w kieszeni.

Draco Maleficium

Edynburg. Po mojej wycieczce tam jestem oczarowana tym miastem, a już szczególnie pewnym bardzo konkretnym jego elementem - wzgórzem Salisbury Crag.

Oto ono:

Weszliśmy na sam szczyt, a chociaż wchodzenie było męczące, jak to zwykle bywa, tak już na górze... coś niesamowitego. Położyliśmy się na trawie, słuchając odgłosów ulicy dobiegających z dołu, w tym jakiegoś Szkota grającego na kobzie, a nad nami przesuwały się leniwie chmury i słońce malowało piękne plamy koloru na tych majestatycznych, milczących, niesamowicie pięknych wzgórzach. Cisza, spokój, szkockie wzgórza pod sobą, pod szkockim niebem, w szkockim mieście - od dawna o tym marzyłam. Chciałabym móc się wybrać na dłuższą wycieczkę po Szkocji, ale nie po miastach, tylko właśnie po jej jeziorach, wzgórzach, Highlandach...