Ulubiona scena

wilhelmina

Kocham ostatnią scenę. Sprawia, że przechodzą mnie ciarki. A na pierwszej premierze się wzruszyłam. Naprawdę niesamowita.

Inne, które bardzo lubię:
- oba długie dialogi Elizy i Higginsa. Zrobiły na mnie wrażenie już na próbie (nie generalnej, tej zwykłej). Wszystkie wypowiadane przez nich słowa są naładowane dużą dawką emocji. Piękne.
- nauka Elizy - za humor i praktyczne rozwiązanie. Świetnym pomysłem jest przeplatanie scen nauki piosenką służby. Naprawdę dynamiczne i wesołe.
- gdy Eliza przyszła do Higginsa (a właściwie "się taksą przydryndała").
- gdy Eliza wychodzi na scenę już przebrana na bal. Bardzo podoba mi się muzyka w tym momencie i dwie rekacje: Pickeringa i Higginsa.
- monolog Doolittle'a w domu Higginsa.
- bal - ach i och!

Wiecie... ja bym tak mogła w nieskończoność wymieniać. Bo ja uwielbiam cały spektakl. Dlatego w sumie... to wyróżnię tylko trzy sceny: ostatnią i dwa dialogi Higginsa i Elizy. Uwielbiam je najbardziej. O i na tym zakończę Wink