Język polski

Findurka

Jeśli wierzyć Wikipedii, to piszemy !? lub ?! w zależności od efektu, jaki chcemy uzyskać. Mając ?! zwiększamy siłę ekspresji, a !? wyraża m.in. zdziwienie.
Wielokropek jest osobnym znakiem interpunkcyjnym, a nie zbiorem trzech kropek. Dlatego albo go czymś zastępujemy (w całości), albo z czymś zestawiamy. Dlatogo zawsze "...!". Szkoda, że nie zawsze o tym pamiętam

grocal

Kto zna mnie bliżej, ten wie, że większość mojego czasu zawodowego i prywatnego spędzam przed monitorem komputera oraz wie, że jestem "cięty" na błędy ortograficzne, które na tym monitorze mam nieprzyjemność widzieć. Przymykam oko na interpunkcję, brak polskich liter (sam częściej piszę bez nich, bo u zarania internetowych dziejów były problemy z polskimi znaczkami i tak mi zostało) a nawet na składnię ale błędy ortograficzne działają na mnie, jak płachta na byka.

Standardowymi błędami popełnianymi notorycznie przez internautów są błędne formy pisowni rozdzielnej i łącznej. Każdy piszący w internecie powinien chyba wrzucić sobie na tapetę taką małą listę

philo

Nie jesteśmy nieomylni. Każdy z nas popełnia błędy. Ja - chyba najwięcej interpunkcyjnych. Nigdy nie byłam w tym dobra. Ostatnio zauważyłam też, że mnożę błędy pisząc na komputerze. Mimo że staram się uważać, zawsze jakoś mi się palec "omsknie" i powstają jakieś literówki, jakieś odstępy nie tam, gdzie trzeba. Czasem śmieszne, czasem straszne. Pisanie na komputerze, takie online, bardziej przypomina mowę potoczną. Czyżby nowy twór? Pismo potoczne? Smile

Jednak nie. Nie jest tak ulotne jak mowa. Zostaje na długo. Mimo że często piszemy w pośpiechu, pod wpływem emocji, napisane zdania zawsze będą robiły wrażenie bardziej przemyślanych. Chyba dlatego właśnie powinniśmy jakoś o nie dbać. Zadać sobie trud choćby pobieżnego sprawdzenia tego, co się napisało, zanim pośle się to w świat. Czasem wrócić do wysłanego i jeszcze coś poprawić.

Masz rację, Grocalu, kiedyś pisało się uważniej. Ale też chyba nie porozumiewano się słowem pisanym na taką skalę. Może w tym rzecz? Traktujemy to nasze pisanie (na forum, na gadu, w mailach) jak rodzaj rozmowy, wypowiedź bardzo potoczną. I podchodzimy do zasad rządzących językiem dość swobodnie. A może należałoby zadbać o jego urodę zarówno na piśmie, jak i w mowie? Zadać sobie trud ładnego wypowiadania się, używania poprawnych zwrotów, korygowania błędów, dobierania eleganckich słów i dbałości o jasność wypowiedzi. Z szacunku do języka i z szacunku do rozmówców. To też może się stać rodzajem "szlachetnego hobby". Smile

Niech nam się chce...

dendron

Mateuo.
Czy chodzi Ci o kolejność znaków?
Jeśli tak, to jako pierwszy w zdaniach pytających powinien być znak "?", a potem "!". Ale czasem w pytaniach retorycznych, oraz w zdaniach, gdzie stosuje się formę zdania pytającego w celu stwierdzenia jakiegoś stanu rzeczy, kolejność znaków może być odwrotna. Jednak nie przychodzi mi do głowy przykład zaczynający się od "czy". Zapewne dlatego, że TĘ formę stosuje się tylko w zdaniach pytających. TAK, ŻE chyba już nie będziesz mieć wątpliwości, czy w zdaniach pytających zaczynających się od "czy" pytajnik powinien być pierwszy.(?)

Mateuo

Tak, chodzi mi o kolejność. Dziękuję Wam bardzo za odpowiedź Smile

A pojutrze jest Dzień Języka Ojczystego! U mnie w szkole jutro wielkie dyktando dla wszystkich uczniów... no no, ciekawe jak mi pójdzie. Smile

czarownica

Chciałabym wyrazić swoje popracie dla słów Grocala. Podobnie, jak Jego, mnie również "skręca", gdy widzę takie "kwiatki". Może jestem przewrażliwiona na tym punkcie, bo w podstawówce wywalczyłam papiery na wręcz odwrotną "przypadłość", aniżeli dysortografia, czy inna dysfunkcja (wygrałam szkolny konkurs ortograficzny, gratis tytulik szkolnego Znawcy Ortografii, czego uzyskanie okazało się zaskakujące łatwe, jako że pisałam raczej poprawnie nawet bez znajomości zasad ortografii). Dość autoreklamy; nie to bynajmniej było celem niniejszego postu Wink

Przykro mi jest natomiast, gdy widzę tak bardzo pokaleczoną polską mowę w internecie. A jeszcze bardziej przykro, gdy takich dziwolągów używają ludzie z wyższym wykształceniem, i to nierzadko nie bylejakim. Wtedy przychodzi refleksja, czy tytuł np. doktora w takim wypadku aby na pewno się należy - bo w końcu (przynamniej teoretycznie) jest to elita intelektualna...

Czemu

A ja muszę się sprzeciwić. Oczywiście zgadzam się ,że w Internecie rozprzestrzenia się ortograficzna i gramatyczna samowolka i nie pochwalam tego. Jeżeli ktoś nie potrafi pisać poprawnie ,to niech chociaż pisze w Wordzie żeby wychwycić błędy. Sama orłem z języka polskiego nie jestem, mam dysleksje mimo ,że sporo nad tym pracowałam robie tak bezsensowne błędy ,których potem się wstydzę. Uważam jednak, że osoba ,która takiej przypadłości nie ma nie powinna się wypowiadać. Dysleksja nie jest kwestią lenistwa (tak mówiło się za czasów mojej mamy), naturalnie w części przypadków osoby robiące błędy są po prostu niewyuczone ,ale nie wszyscy. Nie każdy ma głowę do ortografii. A zasady ortografii itd. były łamane od zawsze, nikt nie wmówi mi, że tak nie było. Tylko gdzie miało ,się znaleźć takie błędy, w książkach czy w gazetach. Przecież Internet nie istnieje od zawsze. „Elita intelektualna” czyli w dzisiejszych czasach znaczna większość ,bo wykształcenie wyższe(obojętnie jakiej jakości) jest ogólnodostępne , też ma prawo do pomyłek. To ,że ktoś robi błędy nie znaczy ,że jest głąbem(a odnoszę wrażenie ,że tak się uważa). Jedni są Znawcami Ortografii, inni mają inne zdolności. A ja osobiście myślę ,że równie ważna co język Polski jest matematyka i śmiać mi się chce kiedy ktoś nie potrafi rozwiązać zwykłego wielomianu tłumacząc ,że jest humanistą.

dendron

Całkiem słuszna uwaga. Rozwój badań nad ludzkim mózgiem doprowadził do odkrycia, że dysleksja oraz inne dysortografie, dysgrafie i dyskalkulie są wynikiem mikrouszkodzeń neurologicznych, zazwyczaj okołoporodowych lub w okresie prenatalnym. Nie jest to choroba lecz swoiste zaburzenie koordynacji wzrokowo-ruchowej ośrodków odpowiedzialnych za kojarzenie informacji. Pamiętajcie, że ośrodek wzroku mamy w płacie potylicznym, ośrodek mowy mamy w lewej półkuli. Prawa półkula to liczby i orientacja przestrzenna. Wystarczy maleńkie zakłócenie na łączach i już mamy różnego rodzaju literówki i inne przekręcane wyrazy. Często też jest tak, że dyslektyk czytając głośno przekręca wyrazy i tworzy bezsensowne wyrażenia, które dopiero po usłyszeniu poprawia.
Prawdą jest, że błędy były zawsze, tylko były mniej eksponowane, bo mniej było "pól" ekspozycji. A dysleksja jest faktem (polecam książki pani prof. Marty Bogdanowicz). Jednak sposoby jej orzekania, a właściwie specjaliści, którzy ją orzekają, nie zawsze są w pełni kompetentni. Dysleksja nie może być też usprawiedliwieniem i parawanem, za który się chowamy. Jest to problem całego życia i należy codzienną pracą i systematycznym treningiem (im wcześniej, tym lepiej) usprawnić swoje funkcjonowanie na tych "śliskich" dla dyslektyków polach. Są terapie. Są sposoby.
Zaś co do elit wyżej wykształconych. Jest to problem osobny i niekoniecznie wynika li tylko z jakości kształcenia. Na wyższych studiach kształcenie językowe mamy tylko na studiach filologicznych, trochę aktorskich, trochę prawniczych i trochę dziennikarskich. Ach, i jeszcze teologicznych. I to wszystko. Zatem nie na studiach społeczeństwo nasze odbiera edukację językową, a w szkołach: podstawowej, gimnazjum, liceum. To tam mamy niski poziom kształcenia językowego. To nasi nauczyciele mówią źle i nie zwracają uwagi na błędy. A dom?! A dlaczego wszystko spychać na szkołę? Dlaczego nasi rodzice, dziadkowie nie są naszymi wzorcami. To znaczy są i to tymi najważniejszymi, bo pierwszymi. Niestety, nie zawsze prawidłowymi. Kiedyś język wypowiedzi, zasób słownictwa był wizytówką nie tyle wykształcenia, ile właśnie pochodzenia i wychowania.
Język nadal pozostaje naszą wizytówką, bo służy nam do komunikacji. A komunikujemy się z różnymi ludźmi z różnych środowisk i warto o tę wizytówkę zadbać.

grocal

dendron

Słuchajcie. Wszyscy zgadzamy się co do jednego, że warto dbać o język. I to jest warte podkreślenia. Mało jest miejsc w sieci, gdzie zwraca się na to uwagę. Wszyscy jesteśmy omylni i wszyscy mamy prawo do błędów. Ja również popełniam często różnego rodzaju "byki". W poprzednim wpisie napisałem rozłącznie wyraz "niekoniecznie", często piszę "na prawdę" zamiast "naprawdę" (uwaga na kontekst, bo obie formy są poprawne). Czasem zapomnę przecinka, a czasem źle zestroję zdanie, jak choćby z tymi szkołami (powinno być w szkole, lub po wyrazie szkołach powinien być dwukropek). Świadczy to tylko o tym, że muszę większą wagę przykładać do tego, co tu (czy gdzie indziej) piszę. Dzięki Grocal za zwrócenie uwagi. I pamiętajmy, że w języku pisanym nie ma mniej ważnych rzeczy. Zarówno ortografia jak i interpunkcja oraz polskie znaki diakrytyczne są istotnym jego elementem. I mam nadzieję, że nie będziemy się obrażać tylko dlatego, że popełniliśmy błąd, który ktoś zauważył. Warto też tam, gdzie się da, dodać jakiś komentarz. Wszyscy mamy prawo się mylić. Ale starajmy się tego nie robić. Ach, te lekcje "starunku"...