Łukasz Dziedzic

Ag@

Też mi się podobał w piątek jako zegar.
Świetnie tańczył z Kaliszukiem Laughing

Zamiast patrzeć na Bell i Bestię to się na nich gapiłam Very Happy

Ale w sobotę na Foocie jakoś mi się jego trener nie spodobał. Niczym się nie wyróżniał. Zgubił mi się w tłumie...

Goldi

Dziedzic jako Zegar jest genialny! Utwierdził mnie znowy w tym piątkowy Pib. Jego ruchy mnie rozbrajają Smile

No i spóźnione wejście w 2 akcie hje hje Wink

Bardzo mi sie podobały jego relacje z Markiem no i jak pięknie się ukłonił, żeby go do tańca poprosić. Słodziak ^^ W "gościu" świetnie tańczył, no ale jego ruchy przez cały spektakl mnie w fotel wbijały. Genialny jak zawsze Wink

Draco Maleficium

Muszę to napisać, wybaczcie: szalenie przyjemnie patrzyło mi się na jego podrygiwania i tańcowanie w zespole uczniowskim w "Fame" i cóż, los jest okrutny, w zbiorówkach już nawet nie starałam się patrzeć na innych, jego miny przykuwały całą moją uwagę XD

Draco Maleficium

Post pod postem, ale trudno, siła wyższa.

Nie zrozumiem chyba nigdy zarzutów pod adresem roli Łukasza w Majferce - jak dla mnie, nie ustępuje w niczym kolegom od kieliszka, a wręcz wybija się w niektórych momentach, szczególnie, gdy jest mowa o trzymaniu "babki gdzieś na boku" - uśmiech, jakim wtedy raczy publiczność, to po prostu esencja napalonego, podjaranego żulka. Takich "nalanych" uśmiechów było zresztą całe mnóstwo, podobnie, jak innych uciesznych min, że o zataczaniu się i chwiejnym tańcowaniu nie wspomnę. Puszczanie oczka i poprawianie "krawata" szczególnie utkwiło mi w pamięci, no a solo na beczce... komentować chyba nie trzeba.

polajda

wielkie brawa ode mnie! bardzo mi się Łukasz podobał we Frankach, na których byłam teraz, szczególnie dzisiaj Smile

ola

cudnie śpiewał...z taka emocją. no brawa wielkie. chyba najlepszy spektakl jaki z nim widziałam... mimo licznych pomyłek słownych...ale no ... ogladało mi sie i SŁUCHAŁO Łukasza dzisiaj z dużą przyjemnościa. i oby wiecej takich franków.

Draco Maleficium

Ja nie mam pytań... Po nieco mniej udanym II akcie w czwartek (bo I był naprawdę super i bez zarzutu), piątek i sobota pozostawiły mnie w takim stanie emocjonalnego bałaganu, że do tej pory się nie pozbierałam. Fenomenalny pod każdym względem, śpiewał niesamowicie, wykrzesywał z siebie takie pokłady emocji, że jego postać była wprost rozdzierająca, cierpienie i radość - wszystko było prawdziwe i wzruszające, pojawiło się też parę innowacji, które bardzo mi się podobały... Kocham jego Francesco za ten ładunek uczuć, za dojrzałość kreacji, za kierunek, w którym prowadzi tę postać i za to, że jest coraz i coraz lepszy, pomimo zmęczenia daje z siebie wszystko, co ma. Przepięknie.

No i gratuluję sprawności w szyciu tekstu na bieżąco Wink

Draco Maleficium

Nikt nic nie pisze, więc proszę nie winić mnie za posty pod postem, uważam, że i Łukasz zasługuje na parę słów po wczorajszym koncercie Razz

Jak ja się cieszyłam na jego Mariusza! I nie zawiódł, jak już pisałam we wrażeniach wyczarował iście magiczną, mrożącą krew w żyłach atmosferę, już od pierwszych dźwięków. Zaśpiewał przepięknie i ten klimat, który towarzyszył jego wejściu...! Trudno powiedzieć, na czym to polega, ale Łukasz potrafi sprawić, że już po jednym spojrzeniu mam ciary na całym ciele i zapominam o bożym świecie, liczą się tylko emocje, które on przekazuje. Na koncercie Disneya było zresztą tak samo, kiedy wstał do odśpiewania arii Bestii - do tej pory było słodko i romantycznie, cukier i lukier i słodziaki, i Muzykalne Kraby, ale kiedy wczuł się już w rolę Bestii i przy pierwszych dźwiękach patrzył z takim bólem w przestrzeń, rozsiewając ten mroczny, elektryzujący klimat... To było niesamowite. I w niedzielę przy 'Nędznikach' było dokładnie to samo. Mogę sobie tylko wyobrazić, jak piorunujący musiał być ten efekt przy Krolocku. To się dopiero nazywa Charyzma.

I co fajniejsze, Dziadu sprawdza się równie świetnie w odsłonach lżejszych, komediowych - Muzykalny Krab to już legenda, ale jego zegarowanie na koncercie i wreszcie "Honey pie"! Laughing

Bardzo, bardzo bym chciała zobaczyć go w "Spamalocie," żeby mógł pokazać ten talent komediowy w pełni, widać, że dobrze się w tym czuje i sam świetnie się bawi. A póki co, czekam na Nicka, bo to już chyba jedyna odsłona, w której go jeszcze nie widziałam.

EDIT: Miałam pisać krótko, a znowu mi wyszedł monolog. Choroba dziedziczna.

Kuncyfuna

Oo.. nie pisałam tu nic po Disneyu :O ..no to trzeba nadrobić.

To, co mnie urzekło to właśnie fakt, że Łukasz potrafi odnaleźć się we wszystkim i myślę, że krolocze szufladkowanie mu nie grozi. A inna kwestia to to, jak podchodzi do swojej roli, czy nawet piosenki. Przed Muzykalnym Krabem razem z Molędziakiem się nabijał ze swojej poważnej roli, za to jak miał zaśpiewać Bestię, już podczas zapowiedzi był opanowany i skupiony, co później zostało odzwierciedlone w utworze. Faktycznie, Łukasz ma to coś, co hipnotyzuje i pozwala człowiekowi wczuć się w klimat - zarówno jeśli chodzi o Krolocka idącego przez widownię, ruszającego bioderkami Muzykalnego Kraba, czy sylwestrowego Mariusza. Cieszę się, że jest w Gdyni, a nie w Romie bo szkoda by go było... nawet jeśli miałby grać Upiora po raz osiemsetny.

Draco Maleficium

Oj, oj, oj, w czwartek się trochę przestraszyłam, nie ukrywam Wink

Nick to była jedyna rola z aktualnie granych przez Łukasza, która się jeszcze przede mną uchowała, dlatego bardzo byłam ciekawa tego, co zaprezentuje i przyznaję się bez bicia, w czwartek miałam uczucia dosyć mieszane. Dziadu był świetny w scenie przypominania sobie wody kolońskiej ojca (tu wręcz poruszający), repryzie "Zagrajmy scenę," Tai-Chi to już w ogóle była radocha, próby Shakespeare'a podobnie, ale... miałam wrażenie, że stara się trochę za bardzo, że jest trochę nadpobudliwy, za dużo się rusza, wzdryga, chodzi, że ogólnie... "zbyt" wszystkiego. No i kojarzył mi się nieco z Perczykiem, chociaż nie idzie tu tyle o interpretację (bo nijak ma się Nick-podniecony idealista do ironicznego, buńczucznego bolszewika, jakiego Łukasz prezentuje w Skrzypku), co raczej o ogólny sposób bycia, intonację. Śpiewał naprawdę pięknie zarówno w czwartek, jak i w piątek, i śmiem twierdzić, że i taka stylistyka, jak w Fame, bardzo mu pasuje, harmonie z Sereną i wyższe dźwięki to już w ogóle poezja była. Na szczęście w piątek i on się rozkręcił i rozegrał, i ja się przyzwyczaiłam do tej nowej odsłony, i już wtedy podobał mi się dużo bardziej, tym razem bez zastrzeżeń kupiłam jego pomysł na postać i mogłam się nim cieszyć bez zgrzytów. Łukasz dodawał też dużo drobnych smaczków od siebie, jak to ma w zwyczaju, dzięki czemu za każdym razem było ciekawie. Lubię jego Nicka i chociaż uważam, że w obecnym repertuarze ma lepsze role, to i tu dobrze sobie poradził i cieszę się, że mogłam to zobaczyć. Szkoda, że gra zdecydowanie rzadziej, niż Marek.