Co Francesco robi z ludźmi?

Draco Maleficium

Przesłuchanie płyty z "Idioty" upewniło mnie tylko w tym, jak bardzo kocham Franka i jak bardzo za nim tęsknię - za jego klimatem, za jego wyjątkowością, wreszcie za tym uczuciem, które towarzyszy mi na każdym spektaklu i długo, długo po - jest to uczucie zbliżone chyba do bycia "na haju," odrealnienie, euforia, pewna magia, niemalże błogosławieństwo spływające na umysł, duszę, serce. Po Franku o wiele łatwiej jest mi funkcjonować, uśmiechać się do ludzi, zauważać kolor trawy czy nieba, wpaść w zachwyt nad gwiazdami w nocy. Brakuje mi tego, cholera, jak bardzo brakuje...!

Draco Maleficium

No co, no co ten spektakl robi z ludźmi...! Nawet nie sposób zacząć opisywać tego wszystkiego, co się ze mną działo przez te ostatnie dni. Francesco, nareszcie...

I ja już chcę jeszcze. Masakra jakaś, tego spektaklu powinni zabronić.

Kuncyfuna

Już zaczęłam myśleć, że jestem twardka i fajna, i że w sumie to mi się nie chce na Franka i że mi przeszło choć trochę. ...nie jestem twardka, nie jestem fajna...chce mi się na Franka. A wszystko przez wczorajszą "Modlitwę Klary", a konkretniej przez jakichś dziesięć pierwszych dźwięków, które podziałały na mnie bardziej niż oczekiwałam.

...trzy Franki, z jedną obsadą to ciut mało jak na półtora roku...

Draco Maleficium

"Ciut"? *Ciut*?! Ahahaha, kpina jakaś chyba... /gorzki śmiech/

Przepraszam, no, ale od paru miesięcy jestem na tak porządnym frankowym głodzie, że szkoda w ogóle gadać. Kiedy następny set? W grudniu? Styczniu? A może w okolice Wielkanocy, znowu trzy spektakle? Jakkolwiek człowiek by chciał jechać na wspomnieniach i zapasach adrenaliny z tamtych cudownych trzech spektakli, to długo się jednak nie da, przy najlepszych chęciach...

Draco Maleficium

Na literaturze ostatnio wywiązała się mała dyskusja na temat potrzeby coraz to nowych męczenników, nowych przykładów świętości, odgrywania śmierci Chrystusa ciągle na nowo w celu umocnienia wiary i cyklicznego odnawiania przeżycia naocznego, bezpośredniego. I w tym momencie momentalnie pomyślałam o "Francesco". Być może na tym właśnie polega część siły jego oddziaływania - bo konfrontuje nas z naocznym, bezpośrednim doświadczeniem, w pewnym sensie, męki Chrystusa. Tę myśl muszę jeszcze rozwinąć, więc wybaczcie średnio zrozumiały bełkot...

Dalej tęsknię.