Wrażenia

Kuncyfuna

Recenzentką raczej nie będę, bo nie jestem dobra w pisaniu takich rzeczy Razz

Z resztą chyba widać, że mój zasób słów jest "wystarczający", czyli średnio co 3 zdania pojawia się to samo określenie.

A na Franku (na razie) byłam 8 razy (po 2 w każdym secie od 16 stycznia) i nie zamierzam na tym przestać.

Głos wzywa cały czas..

Kitty

Króciutki opis wrażeń z mojego pierwszego "Franka" Smile

Ogólnie wrażenie pozytywne, aczkolwiek zaliczyłabym ten musical do pozycji "ciężkich, dołujących i zmuszających do refleksji" - i dobrze, przyda się odmiana po tych cukierkowych i wesolutkich produkcjach [patrz: HSM czy "Mamma Mia!", żeby za daleko nie szukać Wink

]
Pomysłowo wykorzystana przestrzeń na scenie, scenografia "coś z niczego" i przejmująca muzyka - bardzo duży plus ^^
Ulubione momenty - pojedynek na słowa, powołanie braci, ścięcie włosów, "Róże na śniegu", "Droga krzyżowa" i "Ecco il Santo"
Ulubieńcy - Więcek, Żabka i Bernaciak
A co do samego Francesca... Kocur aktorsko jest genialny, wokalnie trochę mniej Wink

Jedno jest pewne - jeszcze nie raz przyjadę do Gdyni, bo "Francesco" wart jest zobaczenia kilka razy Very Happy

A na koniec anegdotka - rozmowa z moją mamą:
Mama - Ja nie wiem, czemu się tym Kotkiem zachwycacie...
Ja - Kocurkiem, mamo, Kocurkiem...
Mama - No mówię, Kotkiem!

Rowan

to może i ja coś powiem. jak wychodziłam z teatru , byłam w tak podłym humorze, że przysięgałam sobie nigdy tam nie wrócić. nie byłam w najmniejszym stopniu obiektywna. dziś już mogę na spoko ocenić co widziałam i słyszałam. 04.10.2008- Franio niestety z Kocurkiem. Miły, nawet przemiły. Przystojny (oj tak) i świetnie mu się grało lekkiego pomyleńca ("dzięki dzięki dzięki" czy scena gdy latał z tym koszem na kamienie). Wokalnie nie zachwycił a nawet lekko rozczarował, tyle że moim zdaniem przy Łukaszu wszyscy wymiękają (sorki dla Kocurkowych wielbicielek). ale ale, nie samym Franiem ten spektakl żyje. Wielkie, pozytywne zaskoczenie sprawiła mi Beatrycze. Zarówno postać, jak i artystka. Świetny głos, dobra gra. Kiara też niezła, dzięki Bogu nie ta sama co na nagraniach z YouTube. i wydarzenie tego wyjazdu- chyba Krzysiek Żabka. postać brata Kiary. co za głos! nawet trudno się ustosunkować. Bo niby nie piękny, to określenie nie pasuje do tej barwy, ale poruszający, przykuwający. sprawił, że miałam dreszcze. ogólnie (to muzyka mi się podobała: "chcieliśmy być zwycięzcami" czy praktycznie każda piosenka Beatrycze, ze szczególnym uwzględnieniem tej o ptaszku w kaplicy. Scenografia i choreografia były położone całkowicie.

M&M

A kto był Twoją Beatrycze??

Rowan

teoretycznie wg tego co jest na stronie Dorota Białkowska. byłam pierwszy raz i ja ich nie kojarzę, ale z pewnością nie była to Natalia

Mateuo

białkowska gra klarę.

Kuncyfuna

Wtedy grali Kocur, Dorota i Ania.

Rowan

oj, sorki, źle spojrzałam. w każdym razie mnie Beatrycze bardzo się podobała

Enid

Bo Ania była zajebista w sobotę, tralalala.

Findurka

Mam wreszcie odpowiedni komputer z odpowiednimi notatkami na dysku i dostępem do sieci, więc lepiej późno niż później.

Zacznijmy od tego, ze rząd pierwszy to byłoby całkiem fajne miejsce, gdyby nie głośniczki. Ten przede mną skutecznie zasłaniał mi pół klęczącego/ całego leżącego Franka.

Kurtyna idzie w górę, a tam... Kocurek. W mojej podświadomości zaczęły przesuwać się wszystkie mniej lub bardziej prawdopodobne tragedie uniemożliwiające Dziaduszce dotarcie na spektakl. Razz

Wybił mnie z owych myśli sąsiad w tyłu, któremu spektakl najwyraźniej nie przeszkadzał w konwersacji. Na szczęście po delikatnym zwróceniu mu uwagi ("Czy mógłbyś się łaskawie zamknąć?") już się nie odzywał.
To, co mnie najbardziej poruszyło, to "Kocham go" (Ania naprawdę była w formie), świetne "to niemożliwe, ja nie kocham Ciebie"- dziadowe po prostu uwielbiam, a kocurkowe wstrząsnęło mną nie mniej niż tamto; dalej wojna na słowa, założenie czapeczki (znów wspaniała Ania) i o samobójstwie (i co z tego, że nie dociągał, reszta wyszła genialnie: wszystkie gesty, uśmiechy do siebie itp.) a potem pieśń o skowronku i modlitwa o uśmiech.

Droga krzyżowa wbiła mnie w fotel, ciary na plecach (to nie z zimna) i normalnie nie mogłam się ruszyć. Najładniej wyszła chyba stacja 10, i "przebij me ciało...". Zaskoczyło mnie trochę kocurkowe "czemu pokusa myśli moje rani". Dziedzic jest w tym taki bezsilny, brzmi to jak ostatnia iskierka beznadziejnego sprzeciwu wobec sytuacji, na którą nie ma wpływu i dobrze o tym wie. Interpretacja Kocurka jest mocniejsza, była w niej raczej złość? i bunt. Też fajnie, chociaż muszę się przyzwyczaić.

Dzięki dzięki dzięki zaśpiewane z pełnymi ustami przesłodkie. I strasznie się udziela, przez dobry tydzień śpiewałam (wyłam) to kiedy się dało, z bananem na mordce. Przepraszam, czy Ty nie jesz obiadu przed spektaklem, Kocurku? xD "Jest nas 13" niemalże równie zacieszne, też chcę dostać habitem!
Ach, i zapomniałabym wspomnieć Dziaduszkę który jednak się pojawił, ale taki jakiś niemrawy szalony mnich z niego, jakby mu się nie chciało tam gibać... Ale wygląda na to że był chory,więc ma wybaczone.