Idiota

Kuncyfuna

[link widoczny dla zalogowanych] - bardzo niepochlebna recenzja (..chociaż moim zdaniem bardziej nadaje się określenie "obraźliwa"...).

Nie powiem, podniosła mi ciśnienie, ale wypowiem się, jak sama zobaczę.

Draco Maleficium

Tym bardziej z niecierpliwością czekam na Twoje i innych wrażenia i waszą konfrontację z recenzjami. Chociaż tutaj pan piszący najwyraźniej samo tworzenie musicalu opartego na wielkiej literaturze, przy uwspółcześnieniu, uważa za zbrodnię nie do wybaczenia...

Z drugiej strony, niektóre pomysły wypisane w recenzji wydają mi się co najmniej kuriozalne i póki co wywołały, ekhym, zdziwienie. Ciekawa jestem, jak Kościelniak to wybronił.

Draco Maleficium

[link widoczny dla zalogowanych], tym razem bardziej pochlebna.

oskar48

Przeczytałem przed chwilą wszystkie recenzje tu zamieszczone, jako że przed obejrzeniem spektaklu mam w zwyczaju unikanie cudzych opinii. Po obejrzeniu - wczoraj - przychylam się do tych pozytywnych, ale parę zastrzeżeń też jednak miałbym. Idiota Kościelniaka jest przedstawieniem bardzo ambitnym, bezkompromisowym, dość trudnym chwilami w odbiorze, zupełnie niepodobnym do niczego co Koscielniak zrobił w Gdyni. To przedstawienie zdecydowanie bardziej pasowałoby na scenę teatru dramatycznego, niż np. naszego muzycznego. W Capitolu idealnie wpisuje się w poszukującą nowych trendów linię teatru. Po recenzjach i rozstrzale ocen widać wyraźnie jakie emocje wzbudza. Nie udało się do końca to, co zwykle nie wychodzi przy tego typu adaptacjach wielkiej literatury. Niektóre ważne wątki pominięto, inne jedynie, w sumie zupełnie niepotrzebnie, zamarkowano. Z postaci Lebiedewa np. moim zdaniem należałoby całkiem zrezygować, choć Reznikow jest genialny a i Dziubkowi pewnie szkoda byłoby akurat tego utworku. Muzyka oczywiście świetna, wirtuozeria Dziubka powala na kolana. Mam nadzieję, że zobaczymy kiedyś Idiotę w Gdyni w ramach festiwalu teatrów muzycznych - konfrontacja takiej sztuki z klasycznymi musicalami będzie lekko szokująca Smile

Kuncyfuna

Tamtej recenzji komentować mi się nie chce, bo mam zbyt dobry humor.. Smile

Powiem tylko, że jak ktoś czegoś nie rozumie, to powinien zamilknąć, zamiast gadać bzdury i obrażać wszystkich wokół próbując przykryć swoją głupotę. Najprostszy przykład:

Draco Maleficium

Teraz tym bardziej nie mogę się doczekać zweryfikowania własnych oczekiwań z rzeczywistością - kusicie, kusicie. Wycieczka do Wrocławia zdaje się wręcz obowiązkowa.

Napiszę więcej, jak już posłucham muzyki Very Happy

just

Ja miałam okazję obejrzeć Idiotę w piątek! Było warto!!! Wyszło tak, że miałam zarezerwowany pierwszy rząd i to był strzał w dziesiątkę - można było poczuć zapach gotowanej kapusty, zobaczyć pot na czele Studniaka, czy poczuć na sobie spojrzenie Antoniak. Spektakl spodobał mi się do tego stopnia, że następnego dnia ładnie uśmiechnęłam się do pani w kasie... I obejrzałam po raz drugi! Już z gorszym miejscem, ale słuchanie tej muzyki na żywo wynagradza wszystko...
Co do samych aktorów - jak dla mnie królują przede wszystkim Cez Studniak - klasa sama w sobie, nic więcej nie trzeba dodawać. Jego wykonanie brylantowych kolczyków rozłożyło mnie na łopatki. Do tego rewelacyjna Magda Kumorek - szalenie się cieszę, że właśnie ją widziałam na scenie oraz Justyna Antoniak - w wersji black i white równie dobra!
Wspomnieć należy też Ewelinę Adamaską-Porczyk, genialne występ podczas Listu do Nastazji śpiewanego przez Kumorek!
Z pewnością uwagę zwracają Bartek Picher - (tak, tak, wspominany już monolog w pociągu) z każdą kolejną rolą ukazuje swoją klasę i Adrian Wiśniewski - świetny wokal połączony z pełzaniem wzdłuż sceny... Wierzę, że obu Panów będziemy jeszcze nie raz chwalić tutaj na forum...
Wielki plus, że praktycznie każdy aktor dostał szansę "pokazania się". Ci, wymienieni przeze mnie zdecydowanie z tego skorzystali!
No i najlepsza scena jak dla mnie - urodziny Nastazji - genialny pomysł z ogniskiem, świetna muzyka (do Kuncyfuny - również żałuję, że nie ma tego utworu na płycie, ale pewnie wypadłoby tam więcej kwestii mówionych niż śpiewanych...)
No i wydana płyta - świetny pomysł na pamiątkę, dla tych, którzy do Capitolu nie mogą wpaść, kiedy tylko zechcą...

Kuncyfuna

Tak sobie rozmawiałam z Draco i doszłam do wniosku, że w chwili obecnej mam w wielu kwestiach kompletnie inne odczucia niż tuż po wyjściu ze spektaklu. Przemyślałam sobie wszyściutko i nasunęło mi się parę rzeczy.
Po pierwsze, rzeczywiście spektakl jest mało spójny i myślę, że osoby, które nie czytały książki paru rzeczy mogą nie zrozumieć. A już w ogóle, jesli chodzi o postaci drugorzędne - tutaj w zasadzie po ich występach (Lebiediew, Ferdyszczenko, nawet Hipolit) można się tylko domyślać jacy mogą być, a o nich samych (poza chorobą) nie dowiadujemy się niczego. Wydaje mi się, że Kościelniak tak naprawdę nie chciał ich przedstawiać, tylko potraktował te wątki jako taki przerywnik, między głównym wątkiem, co by się ludzie nie znużyli zbyt szybko. Także ogólnie, jak ktoś chce się wybrać, to tylko i wyłącznie po przeczytaniu książki. Ewentualnie końcówkę można pominąć, żeby mieć zaskok w ostatniej scenie Smile

Po drugie, muzyka. Jest cudowna, ale... słuchając jej na płycie nie robi aż takiego wrażenia. Wiem, że zawsze jest tak, że na żywo słucha się lepiej, ale tu chodzi po prostu o sam klimat. Dla mnie w tym spektaklu scena i aktorzy ORAZ muzyka to jedno, i po prostu nie da się tego odłączyć. Zresztą... nawet dwaj panowie akordeoniści, na których od czasu do czasu też się spogląda, też są temu "winni". Są utwory, których można posłuchać parę razy, ale jednak nie mając przed oczami tego, co było na scenie nie można ich w pełni docenić. Pomijając to, że ja słucham niektórych utworów właśnie dlatego, że na spektaklu wypadły świetnie, np. "Dusza Hrabiny Dubarry". Nie jestem pewna, czy gdybym nie miała przed oczami wyginającego się Aleksandra Reznikowa, słuchałabym tej piosenki tak samo namiętnie jak obecnie Smile

(chodzi mi oczywiście o nagminne słuchanie tych, a nie innych utworów... Bo tak ogólnie to słucham całości)
W ogóle teraz patrzę na ten spektakl zupełnie inaczej. W sumie osoba, która pisała w jakiejś recenzji, że "to nie jest >Idiota<, tylko własny wytwór Kościelniaka opierający się na powieści" po części miała rację, tyle że ja nie ujmowałabym tego w negatywny sposób. Oglądając spektakl nie ma się wrażenia, że jest to co innego... A przynajmniej ja w czasie oglądania czułam się tak, jak bym czytała książkę. Dopiero po powrocie do domu i przemyśleniu parę rzeczy, doszło do mnie, że przecież poza ogólnym zarysem historii, nic nie było tak jak w książce. I to chyba można uznać za bardzo duży plus, że robiąc kompletnie coś innego i w inny sposób, Kościelniak (jak i aktorzy...) potrafił zrobić to tak, żeby miało klimat praktycznie taki sam, jak w książce. No i muzyka w tym wypadku chyba bardzo pomogła, bo była bliższa jednak czasom z książki. W jakiś sposób nadawała jednak ducha powieści, pasując jednocześnie do unowocześnionego spektaklu.

Miałam jeszcze masę innych rzeczy do napisania, ale oczywiście jak doszło do powiedzenia czegoś sensownego, nagle wszystko się rozpłynęło. Także jakby co, będę dopisywać.

Dodam jeszcze, że po przesłuchaniu płytowego "Płynę" bardzo chciałabym zobaczyć Helenę Sujecką w tej roli.

Just, wiem że scena przy ognisku polegała głównie na tekście mówionym przez Nastazję, ale przecież na płycie jest też 9-cio minutowy utwór wyłącznie instumentalny, więc myślę że dałoby się to podczepić bez tekstów Nastazji. Albo po prostu zmiksować tylko partie śpiewane i tyle. A nawiasem.. gdzie siedziałaś w sobotę?

Karina

Po przeczytaniu tych wszystkich nieprzychylnych recencji, na spektakl szłam delikatnie mówiąc przerażona, jednakże okazało się, że jak zwykle dziennikarze przsadzili. Spektakl był rewelacyjny! Szczerze mówiąc nie do końca wiem co napisać, gdyż Kunc opisała całość tak dokładnie, że nie wiem czy jest sens jeszcze raz wszystko opisywać... no ale w sumie, czemu nie Wink

(również z góry przepraszam za ewentualne, nieświadome spoilery Smile

)
Scenografia ograniczona do minimum zdecydowanie przypadła mi do gustu. Dzięki temu nic nie przesłaniało samego spektaklu i można było się spokojnie skupić na treści i tych wszystkich niuansach w spektaklu ukrytych. Czerwona lodówka, była zdecydowanie dobrym pomysłem, choć sporo mi zajęło ogólne ogarnięcie, jaki w niej jest sens (zreszta do teraz nie do końca to rozgryzlam- mam tylko w głowie jakąś ogólną koncepcje). Aaaa i jeszcze ognicho zapłonęło na scenie Smile

Stroje byly współczesne, ale zwyczajne, bez żadnych udziwnień. Bardzo podobał mi się strój Nastazji ze sceny Listu- biała spódnica, cielista bluzka (idealnie stapiająca się z ciałem) i mnóstwo naszyjników- CUDO Smile

Muzyka, czyli element, który i bez przygłupich recenzji budził moje obawy, była piękna. W życiu bym nie przypuszczała, że na 2 akordeonach można stworzyć coś takiego. Pasowała do spektaklu całkowicie- stanowiła idealne tło dla tej opowieści.
Teksty też były niezłe- wiele z nich było żywcem wyjęte z książki (jedynie lekko zmodyfikowane, aby pasowały do muzyki). Część była jednak napisana od zera (tak, to ta część do której sie przyczepiali recenzenci). Myślę, ze ten specyficzny rodzaj tekstów dobrze podkreślał sceny w których owe teksty się pojawiały (np. "Płynę" w wykonaniu Nastazji).
Ciekawie wypadła początkowa animacja, jednakze dopiero w połowie zrozumiałam, że przedstawia ona w skrócie całą historię SPOILER(postac z wielgachnym nożem mnie oświeciła). KONIEC Reszta animacji również podobałą mi sie Smile

Co zaś tyczy się często podkreślanych w reckach wulgaryzmów, to myśle, że recenzenci przesadzili. Biorąc pod uwagę, że miałą być to wersja współczena, takie słownictwo było bardzo na miejscu. Na miejscu wszystkich "obrońców moralności" zapłakalabym nad współczesna wulgaryzacją języka, miast krytykować kogoś kto to zjawisko brutalnie obnażył - poprostu dzisiejsza Nastazja, Rogożyn i reszta właśnie tacy by byli.
Genialnym pomysłem było umieszczenie na scenie tancerki która komentowała całą historie (a niekiedy nawet próbowała w nią ingerować- przepychanie lodówki z Rogożynem). Miałam nawet taką myśl, ze można by kiedyś jednorazowo wystawic Idiote tylko z nią (reszta spiewałby z offu). Brawa należą się Ewelinie Adamskiej- Porczyk za wspaniałą kreację- ponad dwie godziny non stop na scenie, cały czas tak samo cudowna Smile

Niestety pojawił sie też mankament- wspomniany przez przedmówców lekki brak spójności. O ile początek jescze jako tako się trzymał (rozmowa z Rogożynem -> rozmowa z Jepanczynem -> spotkanie z Lizawietą i córkami) o tyle druga połowa była chaotyczna, a pojawienie się Lebiediewa wogóle nie wiadomo po co zaistniało. Myślę, ze możnaby wyciąć np. piosenkę Hipolita, a zamiast niej rozbudować wątek Lebiediewa (tym bardziej, ze jego piosenka była świetna)

Co do ulubionych scen:
- pierwsze pojawienie się Nastazji- Dostojewski przez kilkaset stron kreślił nam portret tej postaci, a Kościelniakowi udało sie w ciągu 2-3 minut przedstawić te postać- mała, skrzywdzona dziewczynka, przywdziewajaca maske zepsutej wylgarnej dziewuchy... (no i jescze podpalenie przechodniowi kapelusza Wink

)
- song Ferdyszczenki- tekst super (gdy czytałam ten fragment książki to w kluczowym momencie lzy mi ze śmiechu poleciały), muzyka też rewelacyjna. No i to wykonanie...Ferdyszczenko w zaawansowanym stadium pląsawicy XD
- scena u Nastazji- ledwo szło ogarnąć co się wtedy na scenie działo: ludzie przy ognisku, Nastazja kłócąca sie z Myszkinem plus Rogożyn w tle, do tego wszystko Gania tańczący jak opentany. No i jeszcze muzyka, z każdą chwilą coraz intensywniejsza. Zdecydowanie mocna scena.
- kłótnia Nastazji i Agłaji- również mocna scena. "Opentana" Nastazja do teraz powoduje u mnie ciary. No i zdarcie spódnicy z Agłaji (BTW ktoś zauważyć co mialą nadrukowane na gatkach?? bo mam wrażenie, że nadruk nie znalazł się tam przypadkowo Wink

)
- no i skruszony Rogożyn, stał taki biedny i błagał o wybaczenie- no mimo wszystko żal mi go było- choć zasłużył na gniew Nastazji!
Tak naprawdę wszystkie sceny były genialne i wszystkie powinnam wymienić jako ulubione, wymienilam tylko te które w tek chwili mialałm w głowie Smile

Wszyscy aktorzy spisali się na medal i dla wszystkich wielkie brawa, a co do konkretów:

Myszkin (Jakub Lasota)- z początku miałam pewne obiekcje co do jego zachowania, wszak Myszkin był uważany za idiotę, ze względu na swoją osobowość, a nie względy wizualne- dlatego niezbyt inteligentny uśmiech goszczacy na Myszkinowym licu na początku mnie troche denerwował. Później jednak doszłam do wniosku, że nie ma w spektaklu czasu na powolne budowanie wizerunku idioty i trzeba od razu zasugerowac widzom, któż tą tytułową postacią jest- tak więc ogólnie, zabieg ten uważam za dobry. Genialnie wypadały monologi Myszkina, wygłaszane bez znaków przystankowych i na jednym oddechu- tak jakby się bał, że jeżeli szybko nie powie tego co chce powiedzieć to ktoś mu przerwie XD

Rogożyn (Cezary Studniak)- od samego początku byłam pewna, że w roli Rogożyna Studniak sprawdzi sie idealnie (zresztą chyba kilka postów wyżej to napisałam) i nie zawiodłam sie- co sie będę rozpisywać, poprostu właściwy człowiek na wlaściwym miejscu!

Nastazja (Magda Kumorek)- ostra babka! Super wypadła. Dokładnie tak sobie wyobrażałam współczesna Nastazje. Mocno zapadło mi w pamięć wspomniane przez Kunc "Spier..."- w sumie słowo jak słowo, ale emocje w głosie Magdy: ból, żałość i gniew- bezcenne Smile

Agłaja (Justyna Antoniak)- fajnie przedstawiła tę postać (której huśtawki nastrojów w książce drażniły mnie). W jednej chwili była dla Myszkina milutka, a już w następnej go atakowała. Co do tej postaci mam jeszcze jedna refleksję "techniczną": podobala mi się zmiana kostiumów- najpierw spodnie bojówki i generalnie taki męski look, a potem zwiewna spódniczka, obcasy- myślę, ze to też w dużej mierze budowało tę postać Smile

Pozostałe osoby też były świetne (tak naprawdę w spektaklu nie było słabego artysty- wszyscy trzymali poziom). Nie mam siły opisywać reszty, tym bardziej, że powtarzałabym po Kunc Wink

W kwestii elementów niezrozumiałych, to poza tym co wymieniła Kunc mnie nurtuje jeszcze SPOILER! dlaczego zamiast wazy byla złota kura?? zreszta nie był to jedyny motyw drobiarski który uchwyciłam. Czyżby kurczaki mialy jakiś ukryte znaczenie? A może poprostu przesadzam i mam jakieś intelektualne halucynacje? XD Wink

END

Spektakl baaardzo mi się podobał i mam nadzieję jeszcze nie raz go zobaczyc. Tym bardziej, ze jeszcze tyle pozostało do odkrycia i zrozumienia Smile

just

Kuncyfuna - miałam bilet na 13 rząd, a wylądowałam.. w 12 z drugiej strony.. Razz

Daleko, zdecydowanie, chociaż dzięki temu mogłam zauważyć wchodzących od strony foyer aktorów, czy Hipolita na balkonie, co dzień wcześniej pierwszy rząd trochę mi uniemożliwił...
Ta muzyka z ogniska- zdecydowanie za mną chodzi... Największy ból, że właśnie ta pominęli na płycie. Masz racje Kuncyfuna - nawet gdyby był tylko przegadany...
Sama płyta rzeczywiście nie brzmi już tak dobrze, jak na żywo - ale tak jest chyba zawsze... I rzeczywiście też mam tak, że słuchając jakiegoś utworu mam przed oczyma aktora, który akurat to śpiewał...
Co do tych nieścisłości, faktycznie macie racje... Chociaż mi jakoś podczas samego oglądania to nie przeszkadzało, chyba po prostu ta muzyka tak pochłania na żywo Smile