Spekulacje obsadowe

Draco Maleficium · Wysłany: Pon 20:47, 02 Mar 2009 Temat postu:

Dobra, dosyć tego dobrego. Miałam odpuścić i machnąć ręką, ale jednak nie potrafię. To silniejsze ode mnie, nie mogę tak tego zostawić i muszę ruszyć w bój, by bronić honoru mojego Franka One and Only, jakem samozwańczy Naczelny Fangirl. A zatem, chcecie tego, czy nie, szykujcie się na Bitwę o Franki: Runda trzecia Twisted Evil

A tak na poważnie, padły wczoraj w tym temacie słowa, które mnie niemal osobiście ubodły, wołają o pomstę do nieba i o sprostowanie.

Na początek: protestuję, bardzo gorąco protestuję stwierdzenie, że Franek Łukasza ma tylko dwie miny. Nie. Absolutnie nie. Może nie widziałam go w październiku czy w lutym, ale widziałam go wcześniej trzy razy w sporych odstępach czasu i nie wydaje mi się, żeby jego kreacja aż tak podupadła, żeby stracił całkowicie ten cudowny wachlarz emocji, jaki demonstrował wcześniej, coraz wyraźniej rozwijając się ze spektaklu na spektakl. Że niby brak mu niuansów? Że co niby?! Nie, tego nie dam sobie wmówić - jego Franciszek jest cały zbudowany z niuansów, które z definicji właśnie są subtelne, łagodne, nie-prosto-w-twarz, ale na tyle widoczne, żeby zrobić kolosalne wrażenie na uważnym widzu. Jego Franciszek, jak już wcześniej pisałam, jest bardziej wymagający, bo bardziej "wewnątrz", to się tyczy całości kreacji - jest zdecydowanie bardziej subtelny, to prawda, ale nie zgadzam się ze stwierdzeniem, że w jego roli brak dopracowanych szczegółów, bo tak po prostu nie jest. Jego Franek jest tego pełen. Tu spojrzenie, tu gest, tu uśmiech, ten niewyraźny, fascynujący półuśmiech pełen wewnętrznego spokoju - innym razem spojrzenie pełne bezsilnego zmartwienia, desperacja, że nic nie może poradzić, że wszystko wymyka mu się z rąk, że jest bezradny. Radość i smutek, uśmiech i łzy, to wszystko jest na miejscu w proporcjach bardzo dobrze wyważonych, tak, żeby stworzyć realistyczną, przekonującą kreację świętego, który przecież nie jest jednoznaczny i którego można zagrać na wiele sposobów, jak to pokazali nasi wspaniali panowie. Łukasz ma swój sposób na tę postać, który jest wiarygodny, w pewnym sensie naturalny i jak najbardziej trafiony - nie mniej, niż Franek Kocura. Obaj grają tę postać fenomenalnie, każdy inaczej i nie pozwolę tutaj pisać, że u Łukasza nie widać emocji/energii/radości/interpretacji, bo widać. Bardzo wyraźnie. I nie tylko w głosie, choć jednak głosem on gra naprawdę fenomenalnie, ale w oczach, w twarzy, w gestach - też. Te wszystkie subtelne elementy, które składają się w piękną, wielowymiarową całość, tworząc postać, którą można zgłębiać i zgłębiać - tak właśnie pamiętam kreację Łukasza, za którą szalenie tęsknię i którą mam nadzieję oglądać jeszcze długo, jednocześnie widząc, jak dalej się rozwija i popycha się do przodu w tej postaci. Może nie tryska energią na wszystkie strony tak, jak Kocur, ale to wcale nie znaczy, że brak mu szczególików - bo właśnie ta subtelność jego gry, to wyciszenie, ale i wcale nie flegmatyczność, raczej spokój, ciepło, wewnętrzne przeżycia, która zdradza błysk w oku czy gest - to właśnie uwielbiam w jego Franciszku. Jego kreacja też jest piekna. Więc proszę mi nie mówić, że aktorsko jest gorszy, bo w to nie uwierzę i wyzwyę na ubitą ziemię! Wink

Kunc pisała o tym, że w spojrzeniach Kocura widać wszystko - zgadzam się z tym. Ale w spojrzeniach Łukasza widzę jeszcze więcej.

Uprzedzając odpowiedź Kunc - nie, nie chodziło mi o to, żeby pisząc o kreacji Łukasza wytknąć, czego moim zdaniem brak Michałowi, bo jego kreację też bardzo cenię. Po prostu po przeczytaniu niektórych stwierdzeń tutaj nie mogłam tego zostawić odłogiem Wink

Kuncyfuna · Wysłany: Pon 21:04, 02 Mar 2009 Temat postu:

No nareszcie się odezwałaś Razz

Na początek ja też protestuję! I tutaj zgadzam się z Draco. Dziadek wpradzie nie ma aż tak rozbudowanej mimiki jak Kocur, to fakt, ale z tymi dwiema minami to bym nie przesadzała.

A teraz, wracając do mego normalnego stanu Smile

Nie mówiłam, że Dziadu nie ma szczególików. Jasne, że ma, tylko jak dla mnie jest ich trochę za mało i może zbyt mało wyraźne, zbyt subtelne. Łukasz nie przykłuwa mojej uwagi na tyle, żebym mogła się wpatrywać tylko w niego. Kocur z reguły pochałania jakieś 95% mojej uwagi. Może (a raczej na pewno..) po prostu mimowolnie za bardzo porównuję Łukasza do Kocura , ale jednak u Dziadka rzadko można wychwycić jakieś "gratisowe" spojrzenia i inne tego typu. Zresztą sama wczoraj mówiłaś, że żałujesz, że nie widziałaś relacji Dziadu-Ania w Deo Gracias, bo on nigdy w tej scenie nie patrzył na Beę.
We mnie Dziadu nie wzbudza aż takich emocji. Zdarzyło mi się płakać przez jego Franka, ale rzadko i to chyba tylko przy "PREEEECZ". Nie wiem, może to przez to, że Dziadkowy Franek jest mniej kontrastowy. On się bardziej tak jakby prześlizguje między różnymi stanami. I chyba właśnie dlatego Łukaszowy Franek działa na mnie słabiej niż Kocurowy.
Co do kwestii spojrzeń. Tutaj znowu się rozmijamy Smile

Ja u Kocura widzę dosłownie wszyściutko. Właściwie nie musi nic śpiewać i nic robić, bo wystarczy że patrzy w ten czy inny sposób i od razu wiem o co mu chodzi.. Ba.. nawet często sam wzrok powoduje, że siedzę zacieszona/zapłakana. U Dziadka sam wzrok mi nie wystarcza. U niego (z reguły, bo też nie zawsze) potrzeba czegoś jeszcze.
I wiadomo, że ta subtelność też ma swoje plusy, ale jednak mniej mnie to przekonuje.

Draco Maleficium · Wysłany: Pon 21:19, 02 Mar 2009 Temat postu:

... Czyli wracamy do naszego błędnego koła, czyli co się komu bardziej podoba Smile

To samo, co napisałaś o Kocurze, ja mogę odnieść do Dziadka. Jego sposób grania działa na mnie kompletnie odwrotnie - nie mogę oderwać od niego wzroku za każdym razem, kiedy jest na scenie, nawet, jeśli całą siłą woli próbuję się zmusić do patrzenia na zespół. Po prostu jego sposób gry, jego używanie środków wyrazu, bardziej oszczędny, ale jak dla mnie głębszy, bardziej trafia akurat w moje gusta. Nie zgodzę się tylko z gratisowymi spojrzeniami - to prawda, że wcześniej brakowało mi interakcji z Beatrycze w Deos Gratias i chciałabym to zobaczyć. Ale na moich spektaklach Łukasz nadrabiał to z nawiązką innymi smaczkami, choćby - w tej samej scenie - wpatrywaniem się z zachwytem i radością w Klarę, która opowiadała o swoich cudownych objawieniach, jak gdyby cieszył się bardzo, że Bóg do niej przemówił. Jeden ma smaczki tu, drugi tam, nie podejmuję się roztrzygać, czego u jednego jest więcej, czego mniej. Kwestia, na co ktoś zwraca uwagę, a że gusta mamy na tym polu różne, to widac najlepiej na tym właśnie przykładzie; dlatego na tym polu nigdy nie dojdziemy do porozumienia, mój drogi Bracie Kuncu xD

Karina · Wysłany: Pon 21:22, 02 Mar 2009 Temat postu:

Tak sobie czytam te wasze posty i nachodzi mnie taka oto refleksja: otóż Wasze (jak i innych forumowiczów Wink

) "spory" dotyczące obsady, nie wynikają z faktu, że któryś Franek jest gorszy, brakuje mu emocji, pomysłu etc.. Każdy z nas odbiera tę postać inaczej, gdyż inne jest nasze wyobrażenie o św. Franciszku. Odnosząc się do poruszanej przez Was kwestii spojrzenia: Draco uwielbia spojrzenie Łukasza, gdyż wg. niej własnie takie spojrzenie powinien mieć Franek, z kolei dla Kunc idealne jest spojżenie Michała. Myślę, że owa Franciszkowa różnorodność wpływa zdecydowanie pozytywnie na spektakl, gdyż możemy dzięki niej zobaczyć tę popstać z różnych stron, w różnym świetle. Poza tym, gdyby panowie Franciszkowie grali w ten sam sposób, to spory na tle obsadowym straciłyby rację bytu Smile

Ja nadal nie jestem w stanie się zdecydowac, który Franciszek jest moim ukochanym (ze względu na moją "religię" powinnam w ciemno powiedzieć Łukasz- ale nie potrafię Very Happy

). Pozostaje mi więc bić pokłony i przed Łukaszem, i przed Michałem za genialne (choć tak różne) kreacje Razz

Draco Maleficium · Wysłany: Pon 21:29, 02 Mar 2009 Temat postu:

I nie sposób się z tym nie zgodzić. Ja wbrew pozorom lubię te dyskusje Wink

Bo to pokazuje, że naprawdę mamy o czym dyskutować, co jest cudowne i nie do przecenienia w sytuacji, kiedy w innych teatrach (ekhym, ekhym!) można przedyskutować i porównać niewiele poza tym, co danemu delikwentowi wyszło lepiej niż zwykle... Nie, w ogóle nie ma tu aluzji.

Także cieszę się z takiej a nie innej sytuacji i zgodzę się z Twoim stwierdzeniem w innym temacie, Karino, że ta rola wydaje mi się jedną z najlepiej obecnie obsadzonych - nie ma złych stron, są tylko różnice w interpretacji, za które chwała Bogu i obu aktorom, bo dają nam pole do namysłu i do analizy. Amen.

Kuncyfuna · Wysłany: Pon 21:30, 02 Mar 2009 Temat postu:

Przepraszam, ale muszę, bo mi ciśnienie skacze Smile

Draco Maleficium · Wysłany: Pon 21:34, 02 Mar 2009 Temat postu:

Dlatego napisałam "jak dla mnie" Razz

I widać, że Dziadek jest inny, już od samego początku. Tylko - jak zwykle - w inny sposób. Żeby znowu wypisywać elaboraty na temat interpretacji - na co mam wieeeeeelką ochotę! Sad

- musiałabym chyba jednak odświeżyć sobie obu panów, bo o ile spektakle Dziadka pamiętam świetnie, o tyle z Kocurowymi nieco gorzej. Ponowna dawka Franka bardzo, bardzo wskazana...

Kuncyfuna · Wysłany: Pon 21:37, 02 Mar 2009 Temat postu:

No ja mam problemy z Dziadkowymi spektaklami.. xP Przed każdym jego Frankiem obiecuję sobie, że mu się przyjrzę dogłebnie, ale jakoś nie wychodzi na tyle, na ile bym chciała. Kocurowe pamiętam scena po scenie...

No nic. Odejdź Moniko w pokoju - nie w gniewie. Za jakiś czas i tak do tego wrócimy Razz

Draco Maleficium · Wysłany: Wto 21:39, 03 Mar 2009 Temat postu:

Kunc mi jęczy, że się nudzi i molestuje o jakiś wątek Wink

Zaczynam zatem, poruszając coś, co w recenzji Kunc z sobotniego spektaklu bardzo mnie tknęło:

Kuncyfuna · Wysłany: Wto 21:59, 03 Mar 2009 Temat postu: