Czytelnia

Kuncyfuna

Ja ostatnio przeczytałam "Kielich" Waldemara Łysiaka... i szczerze mówiąc nie mam pojęcia jak określić tę książkę. To coś filozoficzno-historycznego z elementami fantastyki, kryminalistyki, humoru, wulgaryzmu i chyba wszystkiego, co jeszcze może być. Nawiązania do świętego Graala i cała akcja z nim związana zdawały się być lekko naciągane (a przynajmniej dziwnie skomplikowane), jednak jeśli człowiek nie brał wszystkiego zbyt poważnie, można było potraktować tę książkę jako dość ciekawą i przystępną lekturę. Ciekawa jestem innych pozycji tego pana, ale chwilowo chyba muszę odpocząć... Czas zabrać się za "Gomorrę".

Kuncyfuna

Draco Maleficium

Ja z kolei rozprawiam się właśnie z "Przeminęło z wiatrem" w ramach wakacyjnej kampanii "Nadrabiamy Klasykę." I podobnie, jak inne pozycje na mojej liście, tak i tę pochłaniam z niekłamaną przyjemnością i z zapartym tchem przewracam kolejne strony tego pokaźnego tomiszcza, żeby tylko wiedzieć, co dalej będzie ze Scarlett, z Rhettem, któremu oczywiście fangirluję od pierwszej sceny z jego udziałem, z Tarą... Powieść zachwyciła mnie żywym językiem, plastycznymi i trafiającymi w wyobraźnię opisami przedstawiającymi obraz Południa przed, w trakcie i po wojnie secesyjnej, dialogami oraz bohaterami, którzy przedstawieni są w sposób tak rozkoszny, że na przemian kocham ich i nienawidzę, zwłaszcza Scarlett. Zaskoczona też jestem odważnym przedstawieniem niektórych spraw i tym, jak rewolucyjną w gruncie rzeczy bohaterką jest główna heroina, jak śmiałe jest podejście Mitchell do pewnych konwenansów i jak bezpardonowo opisuje ona ludzki egoizm, bez upiększania ale i w pewnej mierze gloryfikując człowieka jako indywidualność. Zresztą, każda z postaci jest pokazana żywo i z nakreśleniem ich cech pozytywnych i negatywnych, jest sarkazm i delikatne wykpienie, ale niepozbawione dobrotliwej nostalgii. Są też typowe elementy melodramatyczne, jak miłość, kluczowe znaczenie domu... Ale cała powieść jest tak świetnie napisana i tyle różnych punktów widzenia nam przedstawia, że człowiek pochłania to od razu, dopiero później zastanawiając się nad tym, co połyka. Nie mogę już doczekać się zakończenia.