Czytelnia

wilhelmina

Jestem gdzieś w środku "Ostatniego Mohikanina" Coopera i śmieszy mnie jak naiwna jest ta książka. No niestety, pan od amerykańskiej literatury każe czytać, to czytam. Ale nudne to jak diabli, tym bardziej, że nie przepadam za indiańskimi klimatami. A już szczególnie nie lubię książek, w których czytelnik z łatwością przewiduje co się stanie za 20 stron. Jaka to frajda? Żadna.

Ale chwyciłam wczoraj Pratchetta. Pratchetta parę lat temu nie lubiłam. W sumie to sześć lat temu czytałam kilka jego książek i nie zrobiły na mnie żadnego wrażenia. Jednak, ponieważ obecnie jestem w nastroju do czytania wszelkiej satyry i opwiadań humorystycznych, wzięłam z półki "Morta", przez którego w sumie nigdy nie przebrnęłam. Głupia byłam. Przecież to jest genialne! Te smaczki językowe, ten wieczny niebanalny humor. Jednak do książek warto wracać, bo po latach doświadczenie wiele zmienia. Coś czuję, że w tym roku poświęcę panu Pratchettowi trochę uwagi. Lubię smakować książki, lubię gdy oprócz ciekawych wydarzeń jest też uczta dla duszy filologicznej. Mniam Wink

Draco Maleficium

O, jakże mi miło przeczytać o kolejnej duszyczce, którą zauroczył Pterry Very Happy

Jako jego wierna wyznawczyni od lat, jestem bardzo szczęśliwa. Przed powrotem do Polski urządziłam sobie mały maraton: od "Zimistrza" wzięłam się za "Straż nocną," "Piątego elefanta," "Carpe Jugulum," "Maskaradę" i "Na glinianych nogach." Kiedy wrócę znowu, zamierzam w dalszym ciągu penetrować moją szafkę (pomijam już to, że każdą z jego książek przeczytałam wcześniej co najmniej cztery razy). Pratchett geniuszem jest i tyle Very Happy

Draco Maleficium

Dorwałam polską wersję "Thud" ("Łups!"), ciekawa jestem, jak Piotr Cholewa poradził sobie z tą częścią dyskowych perypetii. Ale najpierw - "Nacja," której nie miałam okazji przeczytać po angielsku. Jako, że jest to pierwsza non-dyskowa książka Pterry'ego od rozpoczęcia tego wielkiego cyklu, będzie to... ciekawe doświadczenie. Nie mogę się doczekać.

Ale najpierw skończę "Harry'ego Pottera i Insygnia Śmierci." Nie czytałam tego jeszcze po polsku, co jest odstępstwem od tradycji, ale w tłumaczeniu Polskowskiego jakoś nigdy mi nie szło i tylko się denerwowałam, a teraz, po tym, jak upłynęło już trochę czasu, wzięłam znowu oryginał i... czyta mi się o wiele lepiej, niż za pierwszym razem, nie denerwuję się tak, tylko daję się wciągnąć, jednocześnie po cichu notując wszelkie niedoskonałości, których wcześniej nie dostrzegalam. Mimo wszystko - nadal strasznie trudno się oderwać od tych książek, nawet, jeśli zna się je na pamięć...

Novalee

A ja zdobyłam w końcu (dzięki uprzejmości pani z księgarni) "Upiora w operze". I właśnie zaczęłam czytać.
Książka wciąga, od samego początku Smile

ola

czytam poczwarkę. podoba mi się tylko trochę smutne.

Kuncyfuna

Przeczytałam "Dziecko dla średniozaawansowanych", a teraz czytam część dalszą "Dziecko dla profesjonalistów" autorstwa Leszka Talko (Talki?). Jest jeszcze część pierwsza "Dziecko dla początkujących". Cała seria (ogólnie) dotyczy tego, że posiadanie dzieci wcale nie jest takie cudowne i przyjemne, i że dzieci potrafią być potworami. Wbrew pozorom nie jest to poradnik dla przyszłych rodziców (a przynajmniej nie taki "tradycyjny"), tylko sympatyczna i śmieszna książka, napisana z dużym dystansem i humorem. Bardzo leciutko się czyta, jest sporo fajnych tekstów. Naprawdę polecam!

samhain

Draco Maleficium

"Nacja" jest świetna. Myślałam, że nic poza dyskowego mnie nie zainteresuje, ale nawet takiej wyjadaczce, jak ja, nie zajęło dużo czasu przestawienie się i książkę po prostu pochłonęłam. Mądre to, pełne typowych dla Pratchetta subtelnych obserwacji i prawd na temat ludzkiej natury, trochę o bogach i wierze (zresztą tu bardziej niż gdziekolwiek indziej Terry nie pozostawia wątpliwości co do własnych poglądów na ten temat), o relacjach między ludzkich, no i nawet, jeśli są utarte schematy, to ten autor potrafi tak do nich podejśc, tak je poopisywac i poprzekręcac, że wątki stare jak świat wydają się świeże, odkrywcze i zadziwiają. Polecam wszystkim, także tym, którzy nie byli przekonani do samego "Świata Dysku" - to jest coś zupełnie innego, nawet, jeśli w dalszym ciągu Pratchett Pratchettem pozostanie.

ruola

'S@motnośc w Sieci' dołączam do listy moich ulubionych książek.
Bardzo mi się podobała.

Kuncyfuna

Właśnie przeczytałam zbiór opowiadań Rolanda Topora "Cztery róże dla Lucienne". Mam bardzo mieszane odczucia.. Na początku bardzo mi się to podobało, ale im dłużej czytałam tym bardziej męczył mnie cały absurd tego zbioru, i dziwne morały. W małych ilościach mi to odpowiada.. W większych już nie za bardzo.